Excursie Ieper: Their name liveth for evermore

Afgelopen dinsdag 17 december zijn we met een groep leerlingen van 3 havo naar Ieper geweest. Het was een volgeplande dag waarvoor we om 7 uur al moesten verzamelen. Dus dat was vroeg opstaan! De reis van school naar Ieper duurde ongeveer 3 uur. Maar het was wel heel gezellig in de bus, dus die 3 uur waren gelukkig zo voorbij. We begonnen bij het museum ‘In Flanders Fields.’ Het was een mooi museum dat goed liet zien hoe vooral de kleding en wapens er toen uitzagen. Ook was er in een apart gedeelte een film te zien waarin een dokter en twee zusters hun verhaal over de patiënten vertelden. Aan het einde van het museum is een apart trauma gedeelte. Ook dat was erg interessant en anders dan de rest van het museum. Na het museum zijn we naar de Menenpoort geweest. Onder die poort wordt elke avond om 8 uur de last post gehouden. Dan zijn de mensen een minuut stil voor de gevallen soldaten. De muren staan vol met namen van vermiste, Britse soldaten. Nog steeds worden er soldaten gevonden en geïdentificeerd en worden de namen van de muren afgehaald. Hierna zijn we naar Hill 60 gereden. Daar hebben we een open granaat gezien en hebben 2 militairen ons veel over gebruikte gifgassen in de oorlog verteld. Naast Hill 60 was de grote mijnkrater. De krater was vrij diep en had een grote oppervlakte. Het was heel indrukwekkend om te zien. Daarna zijn we naar de John McCrae bunker geweest. John McCrae heeft het bekende gedicht ‘In Flanders Fields’ geschreven. We hebben dit gedicht nog even te horen gekregen en zijn daarna de bunkers ingegaan waar hij zijn bekende gedicht heeft geschreven. Na de bunkers zijn we naar de Yorkshire trench geweest. Hier waren wat oude loopgraven nagebouwd. Eigenlijk hing er een bordje dat we er tijdelijk niet in mochten maar toch zijn we er in geweest. Dit was een leuke ervaring die je iets dichter bij de soldaten brengt. Het was mooi om te zien hoe die loopgraven op verschillende manieren waren nagebouwd. Na de loopgraven zijn we naar de Duitse begraafplaats Langemark geweest. Dit was heel anders dan andere begraafplaatsen. In plaats van de bekende witte, rechtopstaande stenen lagen hier platte, zwarte stenen. Ook lagen er soms meerdere soldaten onder deze platte grafstenen. De begraafplaats had een donkere sfeer hierdoor. Na de Langemark zijn we naar de Britse begraafplaats ‘Tyne Cot Cemetery’ geweest. Dat is de grootste Britse begraafplaats buiten Groot-Brittannië. Het zag er totaal anders uit in vergelijking met de Duitse begraafplaats. Op een paar enkelen na had iedereen zijn eigen witte grafsteen. Zelfs de niet-geïdentificeerde soldaten. De sfeer was anders en het was heel indrukwekkend. Wij hebben hier onze ‘poppy’ (klaproos) achtergelaten als teken van respect. Iedereen had namelijk tijdens deze reis een poppy gekregen waarvan je zelf mocht weten waar en/of je die wou achterlaten. Dit was de laatste, maar wel voor ons de mooiste, stop van de dag.

Na afloop zijn we nog naar de McDonalds geweest en hebben we met z’n allen een film in de bus gekeken. Wij hebben heel erg genoten van deze dag en zouden het zo nog een keer doen.

Karlijn en Kimberly, H3B